18 |مناجات چاهی!
سه شنبه, ۱۶ خرداد ۱۳۹۱، ۰۸:۴۸ ب.ظ
کاش زمین را آن‌قدر بزرگ خلق کرده‌بودی که میشد هرکدام‌مان یک چاه داشته‌باشیم. و میشد آن‌قدر عمیق‌شان بسازیم که هرچقدر بالای سرشان زار بزنیم پرنشوند و حرف‌هایمان را ـ فریادهایمان را مخصوص ـ پس ندهند به خودمان.
یعنی این چاهی که می‌گویم یک‌جور دوست‌داشتنی دردهای صاحب چاه را نگه‌دارد توی دل بزرگش و صاحب چاه شاد شود که بالاخره تحویلش گرفته‌اند!
تو بزرگی خودت. هیچ چیزی هم کمرت را نمی‌شکند. اما این پایین ـ خودت که بهتر می‌دانی ـ ما آدم‌ها گاهی محتاج به چاه می‌شویم حتا! یک وقت‌هایی که دل‌مان ... بگذریم. خودت که بهتر می‌دانی.
اللهم‌ارزقنا چاهاً عمیقاً لا یسدها شیئاً
یعنی این چاهی که می‌گویم یک‌جور دوست‌داشتنی دردهای صاحب چاه را نگه‌دارد توی دل بزرگش و صاحب چاه شاد شود که بالاخره تحویلش گرفته‌اند!
تو بزرگی خودت. هیچ چیزی هم کمرت را نمی‌شکند. اما این پایین ـ خودت که بهتر می‌دانی ـ ما آدم‌ها گاهی محتاج به چاه می‌شویم حتا! یک وقت‌هایی که دل‌مان ... بگذریم. خودت که بهتر می‌دانی.
اللهم‌ارزقنا چاهاً عمیقاً لا یسدها شیئاً
.
چاه یعنی این دنیای مجازیِ کوفتی. برای لمن لااقل این‌جوری است.
اشکالی نداره اگه بنویسم این داستان رو نخوندم؟